Rennen, vliegen en vooral gas geven is wel een beetje typerend voor de periodes van de afgelopen decennia die ik achter de rug heb als ondernemer. Veelal ook als een ‘kip zonder kop’ doorgaan en vergeten waar het aanvankelijk om draait. Het draait natuurlijk om leven. Soms vergeten we dat lijkt wel.
Zakelijk hoor ik altijd alleen maar hoe goed het met iedereen gaat en vooral hoe groot hun opdrachten zijn en hoe nog groter of sneller hun auto wel niet is die ze rijden. Uiteindelijk gaat het toch om dat we met zijn allen iets toevoegen aan het leven. Ik waardeer iedere ondernemer die zijn of haar ideeën heeft kunnen en vooral durven omzetten, tot een bedrijf. Dat is vaak vooral starten met een zeer lucratieve gedachte en die gaandeweg moeten bijstellen. Dat is ook zwetend nachten wakker liggen, maar uiteindelijk toch doorzetten om er wel te komen. Niet iedereen is een ondernemer, maar je ziet wel dat er veel zijn die als ondernemer denken, maar alleen de stap in het diepe niet durven of kunnen maken.
Persoonlijk vind ik dat sommige beroepen eigenlijk veel te kort worden gedaan. Neem nu de medewerkers in bijvoorbeeld het ziekenhuis. Die zullen niet zomaar een ziekenhuis kunnen starten, maar zorgen wel met passie en liefde dat de patiënten goed verzorgd worden. Ze ondernemen dus de juiste stappen in de zorg.
Dat betekent dat we we eens wat meer stil moeten staan waar de balans is in het leven. Denk niet dat je meer of beter bent dan een ander, omdat je meer gas kunt geven door geld of status, maar behandel iedereen met respect en waardeer vooral de passie waarin iedereen zijn of haar beroep uitoefent. Mijn les is in ieder geval dat ik het leven wat meer neem zoals het is en niet altijd meer moet willen. Tevreden te zijn met wat er is. Gas los in mijn geval of in ieder geval even anders schakelen.